Pesten is van alle tijden. Werd vroeger hoofdzakelijk op het schoolplein gepest, nu vindt het pestgedrag veelal plaats op het wereld wijde web. Hedendaagse slachtoffers van pestgedrag worden vaak dubbel geraakt; in de echte en in de digitale wereld.
Het internet vergemakkelijkt het treiteren, schelden en roddelen. Kinderen durven veel meer, want er is immers niemand die op hen let. Hierdoor lijkt het alsof er in de digitale wereld geen grenzen bestaan. Daarnaast komt pesten via social media veel harder aan. Zwart op wit iets vermeld zien staan kan heel confronterend zijn. Bij de berichten die je leest is immers geen mimiek of lichaamstaal zichtbaar, waardoor het moeilijk is om een onderscheid te maken tussen een serieus of grappig bedoelde opmerking. Daders blijven regelmatig anoniem en berichten kunnen via het internet vaak langdurig een hele omzwerving maken. Was vroeger je thuisomgeving een veilige haven - nu gaat het pesten dag en nacht door.
Cyberpesten komt in verschillende vormen voor en variëert van het versturen van anonieme mailtjes tot het schelden of dreigen via mail of WhatsApp. Ook het plaatsen van confronterende foto's of privégegevens op internet wordt vaak gedaan. Door het gebrek aan direct contact is de drempel om agressieve en harde taal te gebruiken lager. Het vaak anonieme en ongrijpbare karakter van deze pestvormen maakt dat de slachtoffers niet kunnen reageren.
(Cyber)pesten op zich is niet strafbaar. Als het pesten langdurig aanhoudt en er grenzen overschreden worden, kan er wel sprake zijn van een strafbaar feit. Daarvan kan aangifte gedaan worden bij de politie. Zorg dat pestberichten bewaard worden. Zij kunnen dienen als bewijsmateriaal.
Pestgedrag kan het best aangepakt worden als ouders en leerkrachten op één lijn zitten, Maak het pestgedrag bespreekbaar.
Een handig hulpmiddel hierbij is het opstellen van een mediaprotocol. Hierin legt een leerkracht samen met zijn leerlingen (en hun ouders) een aantal gedragsregels rondom het omgaan met media vast. (Boot, Borgdorff, & Steffens, 2015)